Knock Knock !! It's time to Change

સુરજબેન, કે જેઓ પાચ પુત્રીઓના માતા છે. તેમની કહાની કંઈક એવી છે કે તેમની સૌથી નાની પુત્રી જ્યારે ફક્ત સવા મહિનાની જ હતી ત્યારે તેમના પતિનું અવસાન થયેલ.  પતિના અવસાન પછી તેમના સાસરીવાળાઓએ તેમને આ પાંચ પાંચ પુત્રીઓ ના ઉછેર કરવા માટે કોઈ જ પ્રકારનો સહકાર તો ન આપ્યો પણ પિયર ભેગા કરી દીધા. પિયરમાં રહીને ઘરકામ, કડિયાકામ વગેરે કામો કરી પાચે દીકરીઓને ઉછેરી જોકે મોટી ત્રણ દીકરીઓ ને તો ઝાઝુ ન ભણાવી શક્યા પણ નાની બેને દસ ધોરણ સુધી અભ્યાસ કરાવ્યો. આજે તો બધી દીકરીઓ ઘરેબારે છે અને પ્રમાણમાં સુખી છે. પરંતુ આ કહાની દ્વારા આપણા સમાજને કડવી વાસ્તવિકતા એ સામે આવી કે પુત્ર નહોતો અને પતિ નું અવસાન થયું તો સાસરીવાળા એ બિલકુલ સહકાર નો આપ્યો અને ઉપરથી પિયર ની વાટ પકડાવી દીધી પરંતુ આ સ્વમાની સ્ત્રી કે જેણે પિયરમાં પણ પોતાના માતા-પિતા કે ભાઈ પર બોજ ન બનતા પોતાની પુત્રીઓ ના યોગ્ય ઉછેર માટે જાત મહેનત કરવાનો વિકલ્પ પસંદ કર્યો. Surajben, who is the mother of five daughters. Her story goes that her husband died when her youngest daughter was only a month and a week old.  After the death of her husband, her in-laws d

સાવ સામાન્ય દરજી પરિવાર માં ડિસેમ્બર ૧૯૫૬માં જન્મેલા પ્રવિણાબેન ચંપકભાઈ વાઘેલા નો જીવન સંઘર્ષ કંઈક જીવનની શરૂઆતથી જ છે. બે ભાઈ અને બે બહેનો માં ત્રીજા નંબરે જન્મેલા પ્રવીણાબહેને ફક્ત ૧૨ વર્ષની ઉંમરથી જ માતા-પિતાને આર્થિક સહયોગ આપવા માટે છૂટક ઘરકામ કરવાનું શરૂ કર્યું.  16 વર્ષની ઉંમરે તેમના લગ્ન પણ થઇ ગયા પરંતુ સાંસારિક બંધન ની સાથે ઘરકામ કરવાની પ્રવૃત્તિ તો જોડાયેલી જ રહી. લગભગ પંદર વર્ષ સુધી ઘરકામ ચણતર કામ સિલાઈ કામ તેમજ રેંટિયો કાંતવા જેવી પ્રવૃત્તિઓ કરી ને પતિને પણ આર્થિક સહયોગ આપ્યો.  આ દરમિયાન તેઓ બે પુત્ર અને એક પુત્રી એમ ત્રણ સંતાનના માતા પણ બન્યા. બાળકોના ઉછેર કરવા માટે 8×10 ની ભાડા ની ઓરડી સિવાય બીજું કશું જ ન મળે પરંતુ તમામ વિપરીત પરિસ્થિતિઓ સામે કમર કસી જીવવાનું અને માતૃત્વની મમતાએ બાળકો ને ઉચ્ચ શિક્ષણ આપવાનો દ્રઢ નિશ્ચય કર્યો.  લગભગ વીસેક વર્ષ સુધી ભાવનગરના પ્રખ્યાત ઇએનટી સર્જન ડો.પંકજભાઈ શાહ ના દવાખાનામાં આયાબેન તરીકે કામ કરતા કરતા અભ્યાસમાં તેજસ્વી એવા પોતાના મોટા પુત્રને મેડિકલનો અભ્યાસ કરવા મૂક્યો પરંતુ વિધિની વક્રતા તો જુઓ કે દીકરો ડોક્ટર બની બહાર પડે એ પહેલાં જ તેમણે

કુટુંબ વત્સલતા - Love and Affection for Family  કુટુંબ વત્સલતા એક સંપૂર્ણ શિક્ષિત અને ઉચ્ચ નૈતિક મૂલ્યો ધરાવતાં પરિવારની પુત્રી એવા સ્મિતાને પારંપરિક સામાજિક વ્યવસ્થા કરતાં કંઈક અલગ કરવાની વૃત્તિ વારસામાં મળેલી. લગભગ 22 વર્ષની વયે પિતા ની છત્રછાયા ગુમાવનાર સ્મિતાને પ્રારંભે તો માતા શિક્ષિત અને નોકરિયાત હોવાથી ખાસ સંઘર્ષનો સામનો ન કરવો પડયો પરંતુ સમય જતાં મોટા ભાઈ બહેન ના વિવાહ અને સાંસારિક જવાબદારીઓ પડી જતાં ઘરની વ્યવસ્થા નો ભાર માથે આવી પડ્યો.  સાલસ અને સરળ સ્વભાવના મા તાકુટુંબ વત્સલતા - Love and Affection for Family  કુટુંબ વત્સલતા એક સંપૂર્ણ શિક્ષિત અને ઉચ્ચ નૈતિક મૂલ્યો ધરાવતાં પરિવારની પુત્રી એવા સ્મિતાને પારંપરિક સામાજિક વ્યવસ્થા કરતાં કંઈક અલગ કરવાની વૃત્તિ વારસામાં મળેલી. લગભગ 22 વર્ષની વયે પિતા ની છત્રછાયા ગુમાવનાર સ્મિતાને પ્રારંભે તો માતા શિક્ષિત અને નોકરિયાત હોવાથી ખાસ સંઘર્ષનો સામનો ન કરવો પડયો પરંતુ સમય જતાં મોટા ભાઈ બહેન ના વિવાહ અને સાંસારિક જવાબદારીઓ પડી જતાં ઘરની વ્યવસ્થા નો ભાર માથે આવી પડ્યો.  સાલસ અને સરળ સ્વભાવના મા તાને ઉપરા ઉપરી આવી પડેલ મુશ્કેલીઓથી ભાંગી પડતા

  શિક્ષણ ના મરજીવા -  Redeemer for underprivileged children શિક્ષણ ના મરજીવા  પ્રજ્ઞાબેન ગાંધી કે જેઓને પોતાની પાંચ વર્ષની શિક્ષક તરીકેની કારકિર્દી પછી પણ તેવું થતું કે આનાથી મારો હેતુ બર આવતો નથી.  હજી પણ તેમને કંઈક વધુ કરવું હતું પોતાની આ મુરાદ  અને કંઈક કરવાની ઝંખના ને સાકાર કરવા માટે તેમણે ભાવનગરના જવાહર મેદાનમાં આવેલ ઝૂંપડપટ્ટી નો છ માસ સુધી સર્વે કર્યો અને લગભગ ૪૦૦ જેટલા બાળકો ખોળી કાઢ્યા કે જેઓને ભણવું હતું પણ પરિસ્થિતિ વશાત તેઓ કચરા વિણવા નું અને  અન્ય કાર્યો કરવા મજબુર હતા.  આ બાળકોને ભણવાનું , કેળવવાનું અને જીવનના મૂલ્યો શીખવાનું પ્રજ્ઞાબેને બીડું ઝડપી લીધું.  હવે લગભગ ૨૧ વર્ષથી તેઓ આવા શિક્ષણથી વંચિત બાળકોને ભણાવે છે , શાળામાં પ્રવેશ અપાવે છે ઉપરાંત તેઓનું શાળા નું ગૃહકાર્ય તેમ જ ઇત્તર પ્રવૃત્તિઓ કરવા પ્રેરે છે વળી તેઓમાં રહેલી ક્ષમતાઓને બહાર લાવી તેઓમાં નૈતિક મૂલ્યો પ્રેરી અને સારા માનવી બનવાની પ્રેરણા આપી રહ્યા છે.  આમ પ્રજ્ઞાબેન કાચમાંથી હીરા ઘડવા જેવું મૂલ્યનિષ્ઠ કાર્ય કરી રહ્યા છે.  Redeemer for underprivileged children Pragnaben Gandhi, a dreamer of education, who, eve

  જીવન માટેનો સંઘર્ષ -  Struggle for Life  તારાબેન ગુપ્તા એ સ્ત્રી કે જે આજે તો જીવનના ઉત્તરાર્ધ એટલે કે ૮૦ વર્ષની વયે પહોંચેલ છે. જેને પોતાનું મોટું બાળક 12 વર્ષનું અને સૌથી નાનું બાળક ફક્ત એક વર્ષનું હતું.  ત્યારે પોતાના પતિને ગુમાવેલ. તેમને ચાર દિયર- જેઠ હોવા છતાં કોઈ તેમના બાળકોના યોગ્ય ઉછેર માટે સહાયરૂપ ન થયા અને મદદ ના માસિક ૫૦/- રૂપિયા જેવી મામૂલી રકમ પણ ન આપી.  તેમના પતિના મૃત્યુ પહેલાં તો તેઓની સ્થિતિ પ્રમાણમાં સારી હતી કારણ તેના પરથી તે સમયના સ્નાતક હતા અને મીઠા ની થેલી નો વેપાર કરતા પરંતુ હવે તેમને પોતાના બાળકોના ઉછેરની જવાબદારી નિભાવવા માટે ઘરના વાસણ સાફ કરવાનું કાર્ય કરવું પડ્યું છે. જે તેમના સગા માં પણ કંઈ ન હતા તેમણે તેમને સ્વેટર ગૂંથવાનું શીખવામાં મદદ કરી.  તેઓએ પોતાના સ્નેહી અને મિત્રોની મદદથી ૫૦૦૦/-  રૂપિયા એકઠા કરી અને વેચવાનું શરૂ કર્યું.  આમ હવે તેની સ્થિતિ ઘરમાં હલ્લા કુસ્તી કરતા માંથી તેઓએ પોતાના બાળકોને ભણાવવા અને આજે તેઓ સુખી અને સમૃદ્ધ છે.  તેમની બે દીકરીઓ માં પણ જાણે ઇતિહાસનું પુનરાવર્તન થતું હોય તેમ બહુ જ નાની વયે પોતાના પતિ ગુમાવ્યા પણ હવે તારાબહેન તેમની દી

અનાથ ના બેલી  - Angel for an Orphan  જ્યોતિબેન પરમાર  તે સેલિબ્રલ પાલ્સી સ્કૂલમાં શિક્ષિકા છે,  કે જેઓ એક પુત્ર અને પુત્રીના માતા છે અને પોતાના સંસારમાં વ્યસ્ત છે,  પરંતુ આ ઉપરાંત કંઈક અલગ કરવાની ભાવના તેમનામાં જન્મી તેઓએ જૂનાગઢના શિશુમંગલ અનાથ આશ્રમમાંથી ચાર વર્ષ પહેલા એક વિકલાંગ બાળક  યુવરાજ  ને દત્તક લીધો .  જ્યારે તેઓ તે બાળકને લાવ્યા ત્યા રે તે બાળક બોલવામાં, ચાલવામાં અને ઊભા રહેવામાં પણ અશક્ત હતો.  હવે આ બાળકને ઉછેરવું અને કાબેલ બનાવવાની કપરી ફરજ જ્યોતિબહેનએ નિભાવવાની હતી. આપણા પોતાના એક પડકારગ્રસ્ત બાળકને ઉછેરવા માટે ઘણી હિંમત, ધૈર્ય, પ્રતિબદ્ધતા અને માનસિક શક્તિની જરૂર હોય છે અને અહીં પડકારો સાથે અનાથ બાળકને દત્તક લઈને તેને સંપૂર્ણ રીતે ઉછેરવું એ એક ઉદાહરણ છે જે દરેકના હૃદયને સ્પર્શી જાય છે...   જોકે આ ભગીરથ કાર્યમાં તેમને તેમનો પુત્ર  પ્રયાગરાજ  અને અન્ય કુટુંબના સભ્યોનો પૂર્ણ સહયોગ પ્રાપ્ત થયો.  આ બાળકને યોગ્ય માવજત, કેળવણી અને જરૂરી તમામ સગવડ ઊભી કરીને આજે બોલતો તથા સ્વતંત્ર રીતે ચાલતો કર્યો એટલું જ નહીં પણ આજે તે  સામાન્ય  શાળામાં આગળ ઉપર ની કેળવણી માટે દાખલ પણ કર્યો છે.